Spirituele lichtwerker op reis dag 11

Mannen mogen niet huilen, mannen mogen geen emoties tonen, mannen moeten sterk zijn, mannen moeten, ja wat moeten we allemaal. Ik weet niet wie deze onzin heeft bedacht, maar dat is precies wat het is, onzin!

Emoties

Emoties zijn een teken van het lichaam, een opruimactie, schoonmaken van je lichaam en geest. Een teken dat je heel lang zo sterk geweest ben en dat je het nu mag laten gaan. En dan anderen die kijken en zeggen “wat een zwakkeling”, nee, geen zwakkeling. Een heel sterk iemand die emotioneel heel sterk is en psychisch heel stabiel.

Waarom zou een man dus niet mogen huilen of zijn emoties tonen? Het laat zien dat hij heel sterk is en uit durft te komen voor zijn emoties, voor zijn gevoelens. Je hoeft je niet te gedragen als een macho. Zodra je het durft om je emoties te tonen, word je een echte man. Jouw omgeving mag anders denken, dat is hun goed recht. Maar jij weet beter, jij weet dat het tonen van je gevoelens en emoties jou sterker hebben gemaakt. En het is beter voor je lichaam.

Tranen voeren stoffen af die jouw lichaam kwijt wilt, waardoor jij je beter voelt. Opgelucht, het is er uit. Je wordt gezonder van, jouw hoofd en lichaam hebben dit nodig om gezond te blijven.

Ik heb de afgelopen dagen weer genoeg gehuild, dingen opgeruimd, het was er de tijd voor. Afscheid genomen en bedroefd geweest om mijn vader die er al 13 jaar niet meer is. Bedroefd geweest om het gemis van hem in moeilijke tijden toen ik echt even zijn steun kon gebruiken. Maar ook gehuild uit dankbaarheid voor degenen die nog wel bij mij zijn en mij ook door dik en dun steunen.

Durf je kwetsbare kant te laten en groei, wordt een vollediger mens. Je zult het moeten leren, want je kunt dit niet van de ene op de andere dag. Je zult moeten oefenen, het klinkt raar maar het is zo. Als jij je emoties los durft te laten, word je een completer mens. Je zult veranderen. En denk nu niet gelijk, dan word ik een watje. Want dat word je niet. Er zijn vast wel momenten in je leven geweest of misschien zijn ze er nog wel, waar je even om wilt huilen. Er is niemand die jou tegenhoudt. Alleen dat domme, onzinnige zinnetje, dat een man niet mag huilen.

Tranen maken je heel, tranen helen je, tranen maken je gezond. Huilen mag, huilen is gezond.

Spirituele lichtwerker op reis dag 10

Gisteren was een mooie sinterklaasdag. Veel herinneringen, maar ook één groot nieuw inzicht. En dat kwam door een post van iemand op facebook. Een post over angst.

Angst

Waar zijn we nu bang voor en waarom zijn we angstig? Nergens voor eigenlijk. We kunnen alles wat we willen. Alleen zit ons ego in de weg. Ons ego vertelt ons, of eigenlijk laat het ons denken, dat we iets niet kunnen of dat we bang zijn voor iets. Ook helpt de media ons een handje om angstig te worden.

Als je geboren wordt, ken je het begrip angst niet. Je hebt niets om bang van te zijn. Pas als we gaan bewegen, krijgen we van onze ouders angst aangeleerd. Kijk uit, pas op, blijf af, niet doen, dat is gevaarlijk. Hiermee leren zij ons om bang te zijn en angstig te worden. En als we ouder worden, dan wordt dat alleen maar erger. De invloed van mensen om ons heen, op school, werk, sportverenigingen, noem maar op, al deze invloeden maakt ons alleen maar angstiger. Terwijl wij innerlijk, in het diepst van ons zelf, alleen maar liefde kennen en geen angsten hebben.

Ons ego voedt zich hiermee. Elke keer als je iets nieuws wilt doen, zegt ons ego, “dat kun je niet, dat gaat nooit lukken.” Maar je kunt het wel. Alleen je luistert naar de verkeerde raadgever. Je moet luisteren naar je hart en je gevoel. Wil jij ervoor gaan? Wil jij het echt?

Als je het echt wilt en weet dat je het kunt, dan zul je alles doen om jouw doel te bereiken. En dat zal dan ook lukken. Nu hoor ik mensen al zeggen, maar als ik op een flat sta en ik spring naar beneden, dan lukt dat niet. Nee, dat klopt, maar jouw gevoel zal dat ook zeggen. En diep in je hart weet jij dat ook. Je ‘weet’ wat je kunt en je ‘weet’ wat kan. Daar handel je ook naar. Maar dat weten is de stem van je hart.

De stem van je hart zal je altijd het juiste vertellen. Alleen wij moeten er weer naar leren luisteren. We hebben zolang naar ons ego geluisterd, dat we ontwend zijn om naar ons hart te luisteren. Het hart is eerlijk tegen ons. Het weet wat je kunt, waar je toe in staat bent. Alleen we moeten gaan luisteren. Anderen die zeggen dat je iets niet kunt, niet luisteren. Ga het gewoon doen. En mislukt het, dan is dat het mooiste wat er kon gebeuren. Je hebt iets geleerd en je hebt het gedaan. En als het lukt, dan is dat ook heel mooi, want je hebt geleerd en je kunt het.

Twijfel niet aan jezelf, luister naar je hart, het klopt.

Spirituele lichtwerker op reis dag 9 & 10

Gisteren even geen reisverslag gemaakt. Zat te veel in mijn faalangst vast. Maar het was wel een mooie dag voor nieuwe inzichten.

Liefde en vriendschap

Ik zat gisteren aardig in de put. Soms heb je van die dagen. En toen realiseerde ik mij iets, de tekst van een liedje dat ik vorige week zaterdag gehoord heb en niet meer uit mijn hoofd is geweest. Het liedje ‘Father & Friend’ van Alan Clark. Vandaag 5-12-2015 is de sterfdag van mijn vader. Hij heeft mij een week geleden dat liedje laten horen op de radio om mij even wakker te schudden. Ik heb het vandaag ook op mijn facebook gezet. Ter nagedachtenis aan hem.

Juist gisteren besefte ik hoeveel hij voor mij, en mijn zus, gedaan heeft. Ook al was er niets, hij was er altijd. We konden altijd bij hem terecht, voor alles. Ik heb dat niet altijd zo gezien. Hij had ook een andere kant. Maar die andere kant was niet mijn vader, dat waren de gevolgen van zijn medicijnen. Tot op het laatste moment stond hij voor ons klaar. Behangen, schilderen (als een professional), problemen met auto’s, overal hielp hij mee. En dat miste ik gisteren. Even die vaderlijke arm om me heen. Ik kan nog wel even doorgaan. Maar ik laat het hierbij. Hij weet nu wel hoe ik over hem denk en dat ik van hem hield en nog steeds hou.

Maar ik besef ook hoe belangrijk het is, vriendschap en liefde. Kinderen die, ook al beseffen of waarderen ze het niet altijd, alle liefde krijgen van hun ouders, zijn gezegend. Als je ook de vriendschap krijgt van je ouders, dan ben je dubbel gezegend.

Raar eigenlijk, in je jeugd, vooral je pubertijd, moet je niets van je ouders hebben. Zodra je het huis uit bent, getrouwd of niet, dan verandert dat weer. En als ze er dan niet meer zijn, dan realiseer je alles pas echt.

Ik heb het niet over mijn moeder gehad. Met mijn moeder heb ik altijd een goede band gehad, zij was een vrouw met als motto, niet klagen, maar dragen. Tot aan het laatste moment.

Ik mis ze allebei. Sterren aan de hemel. Vlinders in de zomers, in mijn hart altijd.

Spirituele lichtwerker op reis dag 8

Er zijn van die dagen dat alles lukt en werkt, vandaag is dat dus niet. Ook ik heb even een dipje en heb even aanmoediging nodig. Even weer terug naar mezelf en luisteren naar mijn lichaam. Ook zie ik weer ontzettend op tegen de feestdagen. Ik vind het wel gezellig in huis met een kerstboom, lichtjes en gezelligheid, maar het ongedwongene is eraf. Ver van tevoren plannen wanneer iedereen kan om te komen eten, want 1 dochter werkt in de horeca dus die moet aangeven wanneer ze kan werken. En heb ook rekening te houden met schoonfamilies, kortom het ontspannene is er wel vanaf.

Daarbij komt nog dat het ontzettend veel energie kost en daar zit ik misschien nog wel meer mee. Het ontzettend veel kostende energieverlies en de moeite die je weer hebt om het op te bouwen. Nu had ik daar vroeger een goede remedie tegen, 2^e Kerstdag naar de dierentuin.

Opladen

Lekker vroeg en dan ontspannen door de dierentuin wandelen. Heerlijk, weinig mensen, want die waren allemaal of bij opa en oma, of op een woonboulevard. Of ze komen pas later op de dag. Maar dat is niet meer. Nu is het gewoon van begin af aan druk en lawaaiig, niet de ideale omgeving om weer op te laden. Dus ik moet iets nieuws gaan verzinnen voor dit jaar. Misschien wel een strandwandeling of boswandeling, gewoon makkelijk en ook nog gratis.

Een mooie boswandeling geeft mij veel energie, van kinds af aan al vakantie gehouden op de Veluwe. Die geur van de bossen na een regenbui of op een zomerse dag, heerlijk. En dan gewoon zonder nadenken de paden op en de lanen in, maar niet van het pad af, want dat mag niet. Die bomen geven zoveel energie en misschien andere dingen ook nog wel in het bos. Hier en daar een elfje of een andere bosgeest die je wilt helpen met opladen. Ik ben mij daar nooit echt van bewust geweest, dat er zoveel is in een bos. Zoveel energie, zoveel moois. Ik kom er in ieder geval anders uit als dat ik erin gegaan ben. Frisser en helder en vol energie.

Ik heb dat ook wel op het strand, maar daar is de energie anders. Bruisender en vitaliserender, een goede plek dus om energie te tanken, als je een actieve dag voor de boeg hebt. Dan mag het van mij best een beetje waaien, dan voelt het nog beter. Dus ideeën genoeg voor de kerstdagen om energie te tanken en weer fris te worden. Nu nog proberen om het ook te gaan doen, want één ding hebben we niet in de hand op die dagen, het weer.

Spirituele lichtwerker op reis dag 7 

Ik heb lang moeten nadenken over deze dag. Wat is nu het belangrijkste doel nog voor mij? Waar moet ik echt keihard aanwerken om dat doel te halen? En ik heb het gevonden. Eigenliefde. Zo het woord is eruit. Moeilijk hoor. Eigenliefde. Houden van jezelf. Maar dat heb ik nooit geleerd. Kan beter zeggen nooit aangeleerd.

Eigenliefde

Wat is dat nou eigenlijk zelfliefde? Er staan op internet heel veel omschrijvingen en manieren om van jezelf te houden. Meditaties, tips om van jezelf te houden, op allerlei sites. Maar kunnen anderen jou wel leren om van jezelf te houden, moet je dat niet zelf leren? Anders wordt het toch een aangeleerd kunstje.

Zelfliefde is jezelf waarderen voor wat je bent, waarom je er bent, maar vooral wie je bent. Hou je van jezelf zoals je bent? Of zit er diep van binnen nog een hele andere versie van jou, een versie die o zo graag naar buiten wilt, maar het niet durft. Want wat zouden de anderen wel zeggen, als je ineens niet meer voldeed aan hun normen en waarden, aan het beeld dat jij al jaren in stand houdt door hieraan te voldoen.

Ik moet hier ook nog aan wennen. Weet je wat het moeilijkste is voor mij? Complimenten aannemen. Als je iets gedaan hebt en mensen bedanken je, gewoon dank je wel in plaats van het was geen moeite of geen dank. Ik ben er van de week mee begonnen en het werkt. Je voelt je stukken beter als je de complimenten gewoon accepteert. Mensen waarderen dingen van je. Wat je ook doet, zolang je het met heel je hart doet, kan het niet fout zijn.

Soms slaat nog wel eens of eigenlijk best wel vaak de twijfel toe. Kan ik het wel? Doe ik het wel goed, accepteren ze het wel? Maar eigenlijk moet je dat gewoon loslaten en denken van als het voor mij goed voelt, dan zal het wel goed zijn. Jij doet het voor jezelf en ergens op de wereld zijn er mensen die het ook zo voelen of het nodig hebben wat jij op papier zet of zegt of weet ik veel wat. Als jij je er maar goed bij voelt.

Wat ik de laatste week aan het doen ben, vroeg best wel veel moed en kracht, lef zelfs wel. Blootgeven van mijn gedachten, mijn zielenroerselen. Wat zit er in mijn hoofd en wil er absoluut uit? Van alle kanten worden dingen tegen me gezegd, en af en toe heb ik zo iets van het zal wel. Dat kan ik niet, of dat heb ik nooit gedaan. Maar ik heb het ook nooit geprobeerd, maar proberen kan geen kwaad. En niet geschoten is altijd mis.

Iemand vertelde mij een tijd geleden, dat ik moest gaan schrijven. Maar dat had ik nog nooit gedaan. Eerst een paar kleine dingetjes geprobeerd, aan wat groters begonnen, maar het liep niet. Woorden kwamen niet goed op papier. Tot vorige week mijn eerste gedachte was, ga schrijven. En nu ben ik een week verder, mensen wat heb ik een hoop op papier gezet. En wat is mijn hoofd een stuk leger en wat komen er een nieuwe ideeën naar boven.

Ik heb ruimte gemaakt door afscheid te nemen van mijn gedachten en mijn hart open te zetten voor mijn intuïtie. Woorden vloeien gewoon via mijn vingers en mijn toetsenbord op papier. Iedereen die heeft gereageerd op mijn eerdere reisverslagen, hartelijk bedankt, zonder jullie motiverende reacties was ik niet verder gegaan misschien. Maar ik heb het wel gedaan en voel me elke dag beter in mijn  vel komen. Dank jullie wel.